3. gun

Δεν το άνοιξα τελικά. Το βιβλίο. Εξ ου και πρόκοψα στα γραπτά σήμερα. Δε βαριέσαι. Και μέχρι τώρα που δεν χρωστούσα μάθημα, τι κατάλαβα; Λες και θα παρω υποτροφία. Το πολύ-πολύ να πάρω καμιά γλάστρα και λίγο λίπασμα, ως φυτό που με λέγαν οι συμφοιτητές μου. Τι μεσολάβησε; Πολλά. Πού να σου λέω τώρα και να σε κουράζω και σένα, ξένο άνθρωπο.

Βαρέθηκα. Μπούχτισα. Biktim, που λένε και εις την γείτονα. Την εξ Ανατολών. Στην εκ Δυσμών τι ακριβώς λένε, θα σε γελάσω. Βίβα Μπερλουσκόνι ίσως. Εδώ ο κόσμος καίγεται (κυριολεκτικά), οι παγετώνες στις Άλπεις λιώνουν και οι Ιταλοί -λέει- ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπική ζωή του πρωθυπουργού τους. Ντόλτσε βίτα, μια ζωή.

Θα μου πεις, γιατί εμείς τα ίδια δεν κάναμε με τον Ανδρέα και τη Μιμή; Μη σου πω και με τη διούρηση. Σε κάθε δελτίο ειδήσεων, είχαμε νεότερα από τα νεφρά του Παπανδρέου. "Ο πρωθυπουργός είχε άφθονη διούρηση, σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς". Είναι είδηση αυτή τώρα για το βραδινό δελτίο; Όχι, σε ρωτάω ως τηλεθεατής και ως άνθρωπος. (Μη σου πω και ως πάλαι ποτέ φοιτητής Δημοσιογραφίας).

Πήγα και στρατό στο μεταξύ κι έχασα τη μπάλα. Πάει το εξάμηνο. Τουρίστας πήγα στην εξεταστική. Έβαλα και βερμούδα να μπω καλύτερα στο πετσί του ρόλου. "Πώς απ' τα μέρη μας, φαντάρε; - Είδα κόσμο και μπήκα". Πού καταντήσαμε λοχία, ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ. Ήταν και βαρύ το κλίμα σήμερα. Θρηνούσαμε τον βασιλιά της ποπ. Στο μεταξύ, κανένα από τα πιτσιρίκια εκεί μέσα δεν είχε γεννηθεί όταν μεσουρανούσε ο Μάικλ Τζάκσον. Μην κοιτάς εμένα. Εγώ είμαι άλλης γενιάς. Late bloomer.

Στα 38 αποφάσισα να σπουδάσω, στα 40 να πάω στρατό, άντε με το καλό να αποκατασταθώ κιόλας, να βρω μια καλή δουλειά, να ορθοποδήσω ως πολίτης. Ως καλός πολίτης, όπως μου εύχονται όλοι. Γιατί μέχρι τώρα ήμουν κακός, φαίνεται. Δεν έβλεπα αδιαμαρτύρητα όλα μου τα σίριαλ, δεν διάβαζα εφημερίδες, δεν ψήφιζα και ΔΕΝ έτρωγα τρία πορτοκάλια την ημέρα για να πάρω τις βιταμίνες μου. Γι' αυτό και την άρπαξα, φαίνεται.

Από δω και πέρα θα πάθω μετάλλαξη. Θα δηλώνω όλα μου τα εισοδήματα -ακόμα και το δεκάευρο που βρήκα πεταμένο στον δρόμο- θα ψηφίζω ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας, θα παρακολουθώ ενημερωτικές εκπομπές και θα επιστρέψω στον δρόμο του Θεού. Εγώ και η Λουκά. Μαζί θα στηνόμαστε έξω από τις εκπομπές του Λαζόπουλου να φωνάζουμε "Μετανοείτε Χριστιανοί, διότι έχουν δύο χρόνια να με καλέσουν σε πάνελ κι έπαθα στερητικό, η θεούσα". Άσχετο -ο Θεός το ξέρει ότι η Λουκά ακολουθεί τον δρόμο του; Λέω. Και το 'χει πάρει καλά; Πολυεύσπλαχνος, πολυεύσπλαχνος (με χτίκιασε αυτή η λέξη), αλλά εδώ για ένα καπρίτσιο πέρασε τον Ιώβ από του λιναριού τα πάθη, στη Λουκά βρήκε να χαριστεί;

Πολύ τσαντίλα τον φανταζόμουν τον Θεό μικρός. Άκουγα ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη για πλημμύρες, κατακλυσμούς, πυρ και θειάφι, τη γυναίκα του Λωτ, τον Ιωνά που τον πέταξε στη θάλασσα να τόνε φαν τα ψάρια, τον Αυνάν που τον κατακεραύνωσε γιατί αρνήθηκε να γονιμοποιήσει τη γυναίκα του αδελφού του και σκόρπιζε τον σπόρο του στη γη (εξ ου και ο αυνανισμός. Άρα δεν είναι η πράξη αυτή καθεαυτή η αμαρτία. Όοοοοοχι! Το ότι πάει χαμένος ο σπόρος είναι το θέμα. Δεν είχε και τράπεζες σπέρματος βλέπεις τότε, οπότε στάχτη και πούλβερη ο Αυνάν).

Τέτοια άκουγα που λες και σάμπως να στραβοκοίταγα τη γιαγιά μου (μια από εκείνες τις γραφικές γριές που έχουν χαρτογραφήσει όλα τα μοναστήρια και τα ξωκλήσσια της Ελλάδας), η οποία επέμενε ότι ο Θεός είναι καλός, καταδεκτικός, συμπονετικός και πρόθυμος να συγχωρήσει τα πάντα. Ποια πάντα, ρε γιαγιά; Κοτζάμ Ιωνάς, μια φορά του είπε όχι του Μεγαλοδύναμου και τον έφαγε η μαρμάγκα -το κήτος, έστω. Μην πιάσω τα Σόδομα και τα Γόμορρα, τους Αιγύπτιους, τους Φιλισταίους. Ψυχή δεν είχαν αυτοί; Μανούλα δεν τους γέννησε; Έτσι είναι οι μεγαλόθυμοι και οι πολυεύσπλαχνοι; (Άντε πάλι).

Τέλος πάντων, εγώ κάποια στιγμή αποφάσισα ότι αν ο Θεός είναι αυτό που μας λένε οι Γραφές, τότε δεν είναι ένας, αλλά δύο, εκτός αν το Υπέρτατο Ον πάσχει από διχασμό προσωπικότητας. Άλλος της Παλαιάς, άλλος της Καινής. Άσπρο-μαύρο. Άσε που ποτέ μου δεν κατάλαβα πού βρήκε γυναίκα να παντρευτεί ο Κάιν, μετά που σκότωσε τον Άβελ. Διότι εμένα στα Θρησκευτικά μου μάθανε ότι ο Θεός έφτιαξε τους εξής δύο πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα (μετά κάτι μου ψιθύρισαν για τη Λίλιθ που τους βγήκε ερμαφρόδιτη και τη στείλανε στην Καζαμπλάνκα να κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου).

Και ο Αδάμ πλησίασε με πονηρές διαθέσεις την Εύα με τα γνωστά αποτελέσματα και με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν δυο γιους, δυο δυόσμους, δυο λαχτάρες. Τον Κάιν και τον Άβελ. Αλλά ο πρωτότοκος τους βγήκε λίγο ταμαχιάρης και για να μην μοιραστεί την κληρονομιά έφαγε λάχανο τον αδελφό του. Και μετανοημένος -λέει η Παλαιά Διαθήκη πάντα- έφυγε ανατολικά της Εδέμ, όπου παντρεύτηκε μια αδιόριστη επιλαχούσα του ΑΣΕΠ και απέκτησαν έναν γιο, τον Ενώχ. Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν: Δύο οι πρωτόπλαστοι, συν δυο οι γιοι τους, τέσσερις άνθρωποι στον πλανήτη, μείον ο Άβελ που τσακώθηκε με την παραγωγή και τον κόψανε από το σίριαλ, τρεις. Η γυναίκα του Κάιν πού βρέθηκε; Ε; Εκτός αν ήταν η Λίλιθ μετά την αλλαγή φύλου, κάποιος μας δουλεύει χοντρά.

Αλλά πού να τα πεις αυτά; Στη θρησκευτικού του σχολείου ή στη γιαγιά τη θεούσα; Θα έτρωγες ή αποβολή ή σφαλιάρα. Κι η αποβολή πάει στο διάολο. Αλλά η γιαγιά είχε και βαρύ χέρι. Το οποίο μύριζε και λιβάνι. Τα έκανα γαργάρα λοιπόν κι αυτά και άλλα παράλογα, μέχρι που έφτασα στην ηλικία να μπορώ να λέω αυτό που σκέφτομαι, χωρίς να με νοιάζει πώς θα φανεί στους άλλους. Όπως ας πούμε, ότι η ποίηση του Ελύτη είναι ακαταλαβίστικη. Ή ότι το "100 χρόνια μοναξιάς" είναι το δεύτερο πιο βαρετό βιβλίο που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Με πρώτο, το κορυφαίο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σύμφωνα με το Harvard Review. Τον "Οδυσσέα", του Τζέιμς Τζόις.

Ή ότι παρόλο που μεγάλωσα τη δεκαετία του '80, όπου ήταν κατάπτυστο ν' ακούς ελληνικά, εκτός από κάτι κυριλέ έντεχνα, τύπου Γαλάνη -άντε στο τσακίρ κέφι Μαρινέλλα- εμένα άμα με πιάνουν τα ντέρτια μου, μερακλώνω με Πλούταρχο. ΟΚ; Κανένα πρόβλημα; Όποιου δεν του αρέσει, να μην με πάρει μαζί του την επόμενη φορά στο Μέγαρο.