Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω. Αν σκέφτεσαι όλο το χθες, λέει, θα έχεις πολλά παρελθόντα, αλλά κανένα μέλλον. Woulda, coulda, shoulda, που λένε κι οι Αμερικανοί. Αυτό το μέλλον είναι που με τρομάζει, κουμπάρε. Η Ελλάδα στο μέλλον. Η ζωή μου στην Ελλάδα στο μέλλον.
Εκείνο το μεταπτυχιακό στο Κάιρο, μου φαίνεται όλο και καλύτερο όσο περνά ο καιρός. Θα μου πεις, γιατί ντε και καλά στο Κάιρο; Γιατί είναι φτηνό και μπορώ να το πληρώσω. Πού να πάω δηλαδή; Στο Πρίνστον; Εμένα περίμενε το Πρίνστον. Εναγωνίως, τόσα χρόνια. Μέχρι και τους κισσούς κλαδέψανε, λέει, να μη με φάνε οι σκνίπες. Τέτοια υποδοχή. Που για να πληρώσω τα δίδακτρα στο Πρίνστον, πρέπει να κόβομαι κομματάκια και να με πουλάω για ανταλλακτικά σε δόσεις. Κάνα νεφρό, κάνα μάτι, ξέρεις τώρα. Εμπόριο ανθρωπίνων μελών. Ελαφρώς μεταχειρισμένων, αλλά σε αρίστη κατάσταση. Γκουχ-γκουχ. Από πνευμόνι δεν βλέπω να κάνω σεφτέ. Θα τα βγάλω στις εκπτώσεις. Προσφορά. Το αφεντικό τρελάθηκε και τα μοιράζει τζάμπα. (Τι λέω βραδιάτικα;).
Θέλω να φύγω. Μη ρωτάς για πού. Δεν ξέρω. Κάπου. Κάπου που να μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι. Χωρίς εφιάλτες.
